Forum Eerste Wereldoorlog

[Henri]

[Richard]

200 meter van Kristof?

[1stLF/SRD]

[Henri]

[Richard]

Had je meteen even kunnen kijken wat er onder dat rokje zit. Maar zal wel niet veel zijn.

[derwisj]

Ik vraag me eigenlijk af waarom we de gevonden munitie niet terugschenken aan duitsland en Engeland; zij zijn er toch eigenaar van?
bespaart ons nog de kosten van het ontmantelen van de gasgranaten.
pascal

[Richard]

Eens gegeven, blijft gegeven!

[Tom]

Wat heeft wat rumfles onder zijn rok heeft te maken met een Franse granaat?

On topic svp/ bvd.
_________________
Wat we doen in 't leven, klinkt door tot in de eeuwigheid.

[Paul]

Zoeken naar oorlogsspullen.

ik kan gerust zeggen dat ik reeds in 1969 in Frankrijk heb gezocht naar(dingen) in Nederland Belgie, Frankrijk, Duitsland.
Meestal nadat ik me georienteerd had waar ik moest zijn waar de slagen waren geweest. B.V. Belgie Ardenne en Omgevong Ieper. Duitsland: Hurtgenwald. Frankrijk bijna overal.
Het meest uiteraard bij Verdun. ik heb heel wat gevonden, en weer weggegooid. Vond zelfs een gouden kies, muntjes, armbandje, kruisje.
En munitie, heel veel munitie. Ik ging meestal met iemand die ook wat (avontuurlijk was).
Om een ding te vertellen wat ik geleerd heb dit: Ga nooit met munitie
om, zeker niet als het zo oud is sinds de WW 1. Geweerpatronen valt wel mee, maar niet de granaten!. De kruitladingen zijn zo instabiel geworden, dat hij bij een te hard genomen verkeersdrempel de auto beslist total los kan maken. En diegene die erin zit wordt teruggevonden in wat stukjes kleren waar wat vlees in zit.

Een klein verhaal en dat is echt gebeurd.
Bij het zoeken naar (spullen) met de detector kwamen 2 jongens in de bossen van Verdun bij een groot gat. Zomaar in de kant van een heuveltje. Ze keken erin en hadden een zaklantaarn bij zich.
Een durfde wel naar binnen op zijn knieen. Hij bond en touw om zijn middel en ging naar binnen. Kruipend en op zijn knieen kwam hij ongeveer 7 meter ver en zag licht. Het was gewoon een doorgang geweest vermoedelijk van de ene naar de andere loopgraaf.
Hij vond niets. alleen was die wel smerig want de grond was nat.
Ze zochten verder en het viel de andere jongen op dat diegene die in het gat was geweest steeds jeukte aan zijn armen. Hij was gewoon in zijn blouse met korte mouwen naar binnen gegaan. Het jeuken werd steeds erger. Ze vertrouwden het niet en gingen terug naar hun camping.
Ze hadden hun fietsen bij een boer neer gezet . Op de camping was het jeuken niet meer te houden. Gauw douchen, wassen niets hielp.
Het jeuken werd branderig, en ze begrepen dat er iets aan de hand was.
Snel naar een dokter via de campingbaas. Die vroeg hoe en wat en die nam ze in de auto mee naar het ziekenhuis. Hij kreeg zalf en injecties.
Wat bleek? De jongen die in het gat kroop had een blaartrekkend gas op zijn blote armen en handen gekegen. Het gas is in de loop van de jaren naar beneden gezakt onder de grond. Het had ook mosterdgas kunnen zijn. Zijn armen zijn bijna genezen maar hij heeft nog lidtekens.
Dit verhaaltje is +-30 jaar geleden gebeurd. Ik was diegene die niet in het gat gekropen was!!!!!!!!!!!!!
Paul.
_________________
Er is nog zoveel wat we niet weten.

[Richard]

Prachtig verhaal Paul! Top!

[Tom]

Bij je verhaal over de explosieven sluit ik me helemaal aan Paul.

Dat verhaal van dat gas is indrukwekkend. Hij heeft toch geen blijvende schade mag ik hopen?!
_________________
Wat we doen in 't leven, klinkt door tot in de eeuwigheid.

[draak]

Hieronder een krantenknipsel uit de "Amersfoortse Courant" van 26-02-98
Het geluk is met de dommen zullen we maar zeggen......

[Paul]

[Roma]

Spijtig genoeg heb ik geen krantenartikel meer, maar een aantal jaren geleden is in het naburige dorp een op rust gestelde schooldirecteur letterlijk uit z'n dak gegaan.
Wie verwacht er nu dat een schooldirecteur, die o.a. samen met mij de WOI cursus in 1995 in Ieper volgde, thuis artilleriegranaten verzamelt.
Op één of andere manier was het hem om het kruit te doen. Dat is hem (en gelukkig hem alleen) dus fataal geworden. Na de explosie kwam DOVO eraan te pas en heeft alle tuigen opgeruimd.
Dan leef je al zo rustig te lande...

[Paul]

[Tom]

Even terugkomend op de handgranaat die doughboy heeft gevonden. Hieronder twee foto's uit het blad Militaria:




_________________
Wat we doen in 't leven, klinkt door tot in de eeuwigheid.

[Paul]

_________________
Er is nog zoveel wat we niet weten.